Ουκρανία

Συνεχίζονται χωρίς σταματημό οι συγκρούσεις στο έδαφος της πολύπαθης Ουκρανίας. Συνεχίζει να πληρώνει ο λαός της το βαρύ τίμημα αυτού του πολέμου. Παράλληλα συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές, χωρίς ωστόσο να οδηγούν -τουλάχιστον για την ώρα- πουθενά. Τίθεται εδώ ένα μεγάλο ερώτημα. Πώς μέλλεται να εξελιχθεί η κατάσταση, πού μπορεί να οδηγήσουν οι εξελίξεις; Οι απαντήσεις μόνο εύκολες

Διπλάσιο, λέει, το ποσοστό των ρώσων πολιτών που βλέπουν με αισιοδοξία το μέλλον μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Ηταν το αποτέλεσμα δημοσκόπησης που διενεργήθηκε σε δείγμα 1500 ατόμων που έδωσε αυτό το ποσοστό (49%) σε σχέση με το 25% που είχαν παρόμοια άποψη τον περασμένο Δεκέμβριο.

Το κοίταγα και το ξανακοίταγα και προσπαθούσα να καταλάβω πού διάολο κάνω λάθος αναμένοντας

Σε όλο και πιο επικίνδυνους δρόμους εξελίσσεται η σύγκρουση στην Ουκρανία. Αυτό που όλο και πιο καθαρά διαφαίνεται είναι πως δεν πρόκειται απλά για μια σύγκρουση ανάμεσα σε Ρωσία και Ουκρανία αλλά ανάμεσα σε Ρωσία και δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Σε κείμενό μου που πρόσφατα κυκλοφόρησε σε μπροσούρα («Ο πόλεμος δεν ξεκίνησε χθες, δεν θα τελειώσει αύριο») έγραφα: «Διαγράφεται συνεπώς η

του Βασίλη Σαμαρά

Με κομμένη την ανάσα ο κόσμος όλος παρακολουθεί τα όσα εξελίσσονται στα σύνορα Ρωσίας Ουκρανίας καθώς αντιλαμβάνεται την κρισιμότητά τους. Τι συμβαίνει αλήθεια εκεί; Θα μπει σε κίνηση η κρεατομηχανή για να αλέσει χιλιάδες νεανικά κορμιά αλλά και αμάχους κάθε ηλικίας; Ποιες θα ‘ναι οι συνέπειες όχι μόνο για τον λαό της Ουκρανίας αλλά και για

Παγκόσμιος σάλος ξεσηκώθηκε με τις καταγγελίες της ουκρανικής πλευράς για δολοφονίες αμάχων στην Μπούτσα από ρώσους στρατιώτες και οι οποίες υπογραμμίστηκαν από τις φωτογραφίες των νεκρών στους δρόμους. Δολοφονίες που η ρωσική πλευρά έσπευσε να διαψεύσει μιλώντας για σκηνοθετημένη προβοκάτσια. Λίγες μέρες μετά είχαμε την έκρηξη πυραύλου στο σιδηροδρομικό σταθμό του Κρεματόρσκ, με δεκάδες νεκρούς πολίτες που ετοιμάζονταν να πάρουν

Ορισμένα «απλοϊκά» ερωτήματα

Η Σουηδία και η Φινλανδία αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την (όποια) ουδετερότητά τους για να κατοχυρώσουν, λέει, την ασφάλεια και την ανεξαρτησία τους. Αναρωτιέμαι λοιπόν ο ζαλός. Επί διακόσια χρόνια η Σουηδία και κοντά ογδόντα η Φινλανδία διάγουν εν ειρήνη. Αναπτύσσουν τον καπιταλισμό τους, λειτουργούν την αστική τους δημοκρατία εν ασφαλεία. Όλα αυτά παρόλο που η «ουδετερότητά» τους

Την άποψή μου για τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία την έχω ήδη εκφράσει και θα συνεχίσω να την εκφράζω. Για την επιθετικότητα των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών που εδώ και χρόνια προωθούν τη διαμόρφωση όρων πολέμου. Για τα εγκλήματα των Ουκρανών υποτακτικών τους στην ανατολική Ουκρανία που οδήγησαν την όξυνση στα πιο ακραία σημεία της. Για το έγκλημα του ρωσικού ιμπεριαλισμού να

Στρεβλώσεις

Αναμφίβολα το κύριο ζήτημα και αυτό που πάνω απ’ όλα μας απασχολεί είναι η τραγωδία που εκτυλίσσεται στο έδαφος της Ουκρανίας. Υπάρχουν ωστόσο και κάποιες ιδιαίτερες πλευρές που εμφανίζονται στο φόντο του κυρίως δράματος. Κάτι σαν «παράπλευρες απώλειες» αυτού του πολέμου, όχι άμεσα αιματηρές σαν αυτές που προκαλούνται στα πεδία των μαχών αλλά με σοβαρή επίδραση στα τεκταινόμενα και

Τυχοδιωκτισμοί σε όρια παραφροσύνης

Από τις πιο επικίνδυνες των εξελίξεων τα όσα συμβαίνουν στο πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια. Συνεχείς βομβαρδισμοί στην περιοχή με βόμβες και πυραύλους να εκρήγνυνται κοντά στις πυρηνικές εγκαταστάσεις. Ολοφάνεροι οι κίνδυνοι για μια καταστροφή ανυπολόγιστων διαστάσεων. Ένα ζήτημα που θα έπρεπε να απασχολήσει σοβαρά και πέρα από κάθε άλλη σκοπιμότητα κάθε άνθρωπο και κυρίως κάθε πολιτικό

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (28-02-22) συνεχίζονται οι μάχες στο έδαφος της Ουκρανίας. Συνεχίζει να ρέει το αίμα των Ουκρανών (αλλά και Ρώσων) στρατιωτών. Συνεχίζει να ξεριζώνεται κόσμος και να παίρνει τους δρόμους της προσφυγιάς. Συνεχίζονται οι καταστροφές των υποδομών της Ουκρανίας. Συνεχίζουν να διαμορφώνονται οι συνθήκες ενός ακόμη πιο ζοφερού μέλλοντος και όχι μόνο για τον λαό

Σε κείμενό μου με επίκεντρο τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά και αναφορές στις γενικότερες εξελίξεις στον κόσμο επισημαίνονται τα εξής: «Μέσα από το σύνολο των εξελίξεων αναδείχνεται ένα μείζονος σημασίας διακύβευμα … Αυτό που αφορά την «λανθάνουσα», έως τώρα, αντιπαράθεση «Δύσης» και «Ανατολής» που τείνει να εξελιχθεί σε ανοιχτή ρήξη». Μια εξέλιξη που, όπως επίσης αναφέρω, ενώ δεν θα την

Συνεχίζονται οι μάχες στην Ουκρανία. Δεν έχει τέλος το δράμα του λαού της Ουκρανίας. Συνεχίζονται οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στους βασικούς αυτουργούς αυτού του δράματος, Ρωσία και ΗΠΑ. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές αναγγέλθηκε μια πρόοδος, όπως χαρακτηρίζεται, στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη ρωσική και την ουκρανική πλευρά. Το αν αυτό ανοίγει το δρόμο για μια ειρηνική διευθέτηση του όλου