“Έτσι είναι αν έτσι σας αρέσει”

Π.Σ. 221. 07/03/1992

Με την περίπτωση των υπευθύνων της ΣΑΚΕ έχουμε πάψει να ασχολούμαστε εδώ και χρόνια. Η επιλογή μας δεν είναι καθόλου τυχαία αλλά συγκεκριμένη. Δεν μας έλειπε ποτέ η «κατανόηση», αλλά έχουμε πεισθεί ότι η περίπτωση της ΣΑΚΕ δεν ανήκει στις «αρμοδιότητές» μας. Δεν ξέρουμε αν είναι αυτό που τους εκνευρίζει, αλλά τι να κάνουμε. Εμάς μάς απασχολούν μόνο τα πολιτικά «περιστατικά».

Αυτό και μόνο θα έφτανε για να καταλάβει κανείς πως ούτε καν μάς πέρασε από τον νου η ΣΑΚΕ όταν γράψαμε για την κηδεία του Ζαχαριάδη. Έτσι ή αλλιώς πάντως, το κείμενο υπάρχει δημοσιευμένο και δεν έχει κανείς παρά να το διαβάσει για να δει σε ποιους αναφέρεται.

Παρ’ όλα αυτά, ωστόσο, και παρ’ όλες τις διευκρινίσεις που αναγκαστήκαμε να δώσουμε στο προηγούμενο φύλλο «είπαμε, η “κατανόηση” δεν μάς λείπει», οι υπεύθυνοι της ΣΑΚΕ επιμένουν να διεκδικούν μετά μανίας τον τίτλο του ενός από τους «δύο γαϊδάρους που μάλωναν». Αυτή τη φορά λοιπόν λέμε να μην τους χαλάσουμε το χατίρι. Για να επιμένουν τόσο, κάτι περισσότερο θα ξέρουν για το τι είναι που τους ταιριάζει.

Όσο για τον Ν. Ζαχαριάδη και για όποιον θέλει να σταθεί πραγματικά στις θέσεις μας και όχι να τις διαστρεβλώνει ψαρεύοντας από δω κι από κει «πάγια και προσφιλής τακτική των υπευθύνων της ΣΑΚΕ», είναι καθαρό ότι ποτέ δεν πάψαμε να τον θεωρούμε επαναστάτη. Αν οι εκτιμήσεις μας ή η κριτική μας ήταν άδικη, υπερβολική ή και λανθασμένη, αυτό είναι ένα πολιτικό ζήτημα που θα μπορούσαμε και να το συζητήσουμε, αν απέναντί μας είχαμε μια πολιτική κριτική. Αντίθετα, αυτό που υπήρξε από την πλευρά των υπευθύνων της ΣΑΚΕ ήταν άναρθρες κραυγές και χυδαίο υβρεολόγιο.

Έτσι ή αλλιώς πάντως, ακόμη κι αν «δεχτούμε» ότι υπάρχει διαφοροποίηση στις τελευταίες τοποθετήσεις μας «αλήθεια από πότε κάτι τέτοιο “απαγορεύεται”;», το βέβαιο είναι ότι η «απόσταση» από τις προηγούμενες δεν είναι μεγάλη. Και το πιο βέβαιο ακόμα είναι ότι είναι μηδαμινή σε σχέση με την απόσταση που χρειάστηκε να διανύσουν κάποιοι που αποκαλούσαν τον Ζαχαριάδη «προδότη» και «εγκληματία», «κινούμενοι κάποτε σε άλλους αστερισμούς», μέχρι να φτάσουν στις ακριβώς αντίθετες θέσεις. Φαίνεται λοιπόν ότι κάποιες τέτοιες «διαδρομές», όλο και κάποια «τραύματα» θα αφήνουν, όπως θα έλεγαν και κάποιοι πιο ειδικοί επί του θέματος, εξ ου και οι υστερίες. Αλλά όπως κιόλας είπαμε, το ζήτημα αυτό δεν είναι της αρμοδιότητάς μας. Εμάς μάς απασχολούν μόνο πολιτικά «περιστατικά».

Τόσο πολύ μάλιστα, ώστε σκεφτόμαστε να μη σταθούμε παρά ελάχιστα στους βαρείς χαρακτηρισμούς που τόσο «πρόχειρους» τους έχουν. Τόσο μόνο όσο χρειάζεται για να τους επιστρέψουμε. Τους ανήκουν, τους χαρακτηρίζουν και εν τέλει τους «χρειάζονται». Βλέπεις, αποτελεί μάλλον ένα είδος παρηγοριάς γι’ αυτούς το να κραυγάζουν. Ίσως κιόλας πιστεύουν ότι βρίζοντας ξορκίζουν τον νάνο που κουβαλάνε μέσα τους. Με τον ίδιο τρόπο που φαντάζονται ότι γίνονται «επιστημονικές» οι όποιες απόψεις τους επειδή θα τις βαφτίσουν έτσι. «Μανία κι αυτή».

Είπαμε πάντως ότι η περίπτωση των υπευθύνων της ΣΑΚΕ δεν ανήκει στις αρμοδιότητές μας. Διαφορετικά ίσως ασχολούμασταν περισσότερο με αυτό το «επιστημονικό» σύνδρομο. Αυτό που οδηγεί τους υπευθύνους της ΣΑΚΕ «μιλώντας με όρους καθαρά επιστημονικούς» να φτιάχνουν προγράμματα «μίνιμουμ και μάξιμουμ», να έχουν «διαμορφώσει επιστημονικά την εξωτερική τους πολιτική», αλλά την ταξική σύνθεση της ελληνικής κοινωνίας «θα την μελετήσουν τους επόμενους μήνες». «“Οχτώβρης” 22-02-1992».

Αφιππεύσατε κύριοι. Αν μάλιστα κοιτάξετε λίγο «και δεν χρειάζονται μεγάλες ικανότητες γι’ αυτό αλλά μόνο κοινός νους», θα δείτε ότι αυτό που καβαλάτε δεν είναι άλογο. Ή αν θέλετε μην το κάνετε. Συνεχίστε να «χτίζετε το κόμμα». Στο κάτω κάτω ούτε από «τούβλα» ούτε από λάσπη έχετε έλλειψη. Έτσι ή αλλιώς πάντως, και όπως κιόλας έχουμε πει, η περίπτωσή σας δεν είναι της αρμοδιότητάς μας. Εμάς μάς απασχολούν και θα συνεχίσουν να μάς απασχολούν μόνο πολιτικά «περιστατικά». Με μια μικρή σημείωση. Όπως κιόλας θα έχουν αντιληφθεί, το ότι δεν ασχολούμαστε μαζί τους δεν σημαίνει κιόλας ότι έχουν εξασφαλισμένη μια διαρκή «ασυλία».