9 ΜΑΗ

9 ΜΑΗ : ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΦΑΣΙΣΜΟΥ. ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΣΦΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ Η ΕΚ ΝΕΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ

Με κορμό μια συγκροτημένη εργατική τάξη, και με τις κομμουνιστικές ιδέες οδηγό, η ορμητική ανάπτυξη της πάλης των λαών δύο δεκαετίες μετά την κοσμοϊστορική νίκη της Οκτωβριανής επανάστασης του 1917, έχει ν’ αντιμετωπίσει τα φίδια του φασισμού σ’ όλη την Ευρώπη. Οι φασίστες έχουν, αν όχι την ανοικτή στήριξη του συστήματος τουλάχιστον την ανοχή και τη συμπάθεια του, μιας και ήταν  σ’ εκείνη τη συγκυρία η μόνη επιλογή  ενάντια στον μπολσεβικισμό.

Πράγματι οι κομμουνιστικές ιδέες γίνονταν ένα σώμα με την εργατική τάξη, έδιναν δύναμη και προοπτική  σ’ όλους της γης τους κολασμένους και (όπως περιγράφει  ο γνωστός στίχος του Βάρναλη) έρχονταν ανάποδα ο ντουνιάς. Το σύστημα όχι μόνο δε μπόρεσε να κάνει την κρίση της δεκαετίας του 1930 ευκαιρία, μα αντίθετα η πραγματικότητα της Ε.Σ.Σ.Δ. και του Εργατικού Επαναστατικού Κομμουνιστικού Κινήματος (Ε.Ε.Κ.Κ.) που απλώνονταν διεθνώς, έδινε ακαταμάχητη ορμή στους εργατικούς αγώνες και έτσι η εργατική τάξη αποσπούσε κατακτήσεις. Ακόμη και στην καθυστερημένη Ελλάδα ο εμβληματικός για την ταξική πάλη Μάης του 1936 και οι εργατικοί αγώνες ιδιαίτερα τη δεκαετία του 1930 ήταν αυτό που έδωσε έδαφος, με πολύτιμη βοήθεια από την κομμουνιστική διεθνή, για να πατήσουν τα θεμέλια του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΔΣΕ, που την επόμενη δεκαετία του 1940 έγραψαν τη δικιά τους ιστορία. Ιστορία που πρόσθεσε ( παρά την ήττα) τις πιο σπουδαίες παρακαταθήκες   στην πάλη του λαού μας ενάντια στην εκμετάλλευση, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.

Υπάρχουν στοιχεία για την ανοικτή πλουσιοπάροχη στήριξη επιφανών καπιταλιστών των ΗΠΑ  στη χιτλερική Γερμανία, ενώ ο διχασμός και οι αντιφάσεις στις αστικές τάξεις στην Ευρώπη χαρακτηρίζει τη στάση τους από τη συμφωνία του Μονάχου που τάχα θέλαν τον κατευνασμό του Χίτλερ αλλά και κατά τη διάρκεια του πολέμου και φυσικά μετά απ’ αυτόν. Ουσιαστικά ο Χίτλερ και ο ναζιφασισμός ήταν για την «πολιτισμένη» Δύση της εποχής στην καλύτερη το αναγκαίο κακό για να συντριβεί το απόλυτο κακό της Σοβιετικής Ένωσης και της κόκκινης απειλής.

Δε θα φτάναμε στις φρικτές καταστροφές της Σοβιετικής πατρίδας των Σοβιετικών λαών με τα 27 εκατομμύρια νεκρούς, αν η χιτλερική Γερμανία πέρα από τους συμμάχους της (Ιταλία – Ιαπωνία) δεν είχε να αξιοποιεί τον καιροσκοπισμό των υποτιθέμενων αντιφασιστικών κρατών. Έτσι οι ΗΠΑ απέναντι στα 27 εκατομμύρια νεκρών των Σοβιετικών έχουν, έστω και αργά, όντως κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς κυρίως στον Ειρηνικό με τους Γιαπωνέζους, τους οποίους ήθελαν να καθυποτάξουν για να υπηρετήσουν την ιμπεριαλιστική τους επέκταση.

Αυτό που χαρακτήρισε την πολεμική παρέμβαση των ΗΠΑ ήταν ο βάρβαρος βομβαρδισμός της Δρέσδης (13-2-1945) μαζί με τους συμμάχους τους και ο πυρηνικός εφιάλτης στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι στις 6 και 9 Αυγούστου του 1945, όταν ο πόλεμος είχε ήδη κριθεί με τη θριαμβευτική νίκη του κόκκινου στρατού και των δυνάμεων του αντιναζιστικού μετώπου πάλης των λαών, που από την Κίνα μέχρι τη Σερβία και Ελλάδα και όλη την Ευρώπη δεν έπαψαν ν’ αντιστέκονται όλα τα χρόνια που οι δυτικοί «σύμμαχοι» καιροσκοπικά ζύγιζαν τις κινήσεις τους έχοντας τις δικές τους ιεραρχήσεις. Η επιλογή του πυρηνικού εφιάλτη με γνώριμη την καταστροφική του ισχύ από τη δοκιμή στην έρημο Αλαμπαγκόρνο, είχε στόχο να σπείρει τον τρόμο στους λαούς για να υπηρετήσει την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ. Παράλληλα αυτή η πολιτική ενσωμάτωνε πλέον τον αντικομμουνισμό σε πρωτόγνωρη κλίμακα. Οι ΗΠΑ γίνονται άξιοι συνεχιστές του Χίτλερ και του Γκέμπελς και παρέμειναν, με Μακρονήσια, χούντες, επεμβάσεις, κόκκινες προβιές, τέτοιες όσο χρειάστηκε για λογαριασμό του συστήματος παγκόσμια.

Στις μέρες μας μετά τον Μασκ που, στην ψηφιακή του πλατφόρμα, χαρακτήρισε τον Χίτλερ κομμουνιστή, ήρθε ο Τραμπ να πει ότι οι ΗΠΑ συνέβαλαν κυρίως στη νίκη επί του ναζιφασισμού…. Ο Πούτιν δεν απάντησε ο ίδιος και οι αξιωματούχοι του ήταν μετρημένοι μη τυχόν και στενοχωρήσουν τον μεσολαβητή της «ειρήνης» και χάσουν τον συνομιλητή τώρα που πάνε να αποκαταστήσουν την επικοινωνία ΗΠΑ – ΡΩΣΙΑΣ. Άλλωστε μήπως η ιμπεριαλιστική και φασίζουσα σημερινή Ρωσία που κινείται σταθερά στα παλιά και τα νέα βήματα και ήθη της Δύσης, δικαιούται να καπηλεύεται τον ηρωικό αγώνα των σοβιετικών λαών κάθε 9 Μάη επειδή είναι κρατική συνέχεια της Ε.Σ.Σ.Δ.;

Όσο λείπουν οι λαοί από το προσκήνιο των εξελίξεων και όσο καθυστερεί η αντιστροφή της πορείας διάλυσης του Ε.Ε.Κ.Κ. το λιγότερο είναι το εξοργιστικό ξαναγράψιμο της ιστορίας από τους νικητές, που βεβαίως έχει το στόχο του. Το χειρότερο είναι πως η στυγνή εκμετάλλευση των μισθών πείνας και της εξοντωτικής εντατικοποίησης στη δουλειά συμπληρώνεται με τα πολεμικά σφαγεία, τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη από τους σιωνιστές και το προχώρημα της φασιστικοποίησης και της βαρβαρότητας σε κάθε έκφραση της δημόσιας ζωής. Όλα αυτά εξελίσσονται χωρίς το σύστημα να απειλείται όπως στ’ αλήθεια απειλήθηκε στα χρόνια της θριαμβευτικής πορείας εφόδου του Ε.Ε.Κ.Κ. Δεν έλλειψαν σ’ όλη αυτή την περίοδο ούτε ο φασισμός, ούτε οι πόλεμοι. Όμως  το ότι ήταν οι μάζες σε κίνηση, ήταν μια κρίσιμη παράμετρος. Αυτές σταμάτησαν τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο με την επανάσταση του 1917. Αυτές έστειλαν το λογαριασμό στους φασίστες, τους πολεμοκάπηλους και τους καιροσκόπους στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. Η εργατική τάξη και η πάλη των λαών ούτε τρόμαξε, ούτε νικήθηκε από τους φασίστες. Όταν μπήκε σε μια πορεία συγκρότησης έγινε ανίκητη δύναμη και αυτό μπορεί να το ξανακάνει. Φυσικά μεγάλες οι απαιτήσεις μιας τέτοιας υπόθεσης. Δε χωράνε βιασύνες, μα συνεχίζουν να υπάρχουν οι προϋποθέσεις και η ανάγκη για να έχει μέλλον η ανθρωπότητα.