Ο κόσμος που χτίζουν δεν μας χωράει – Το δίκιο μας κερδίζεται στον δρόμο του αγώνα!

Οι μεγαλειώδεις και σπουδαίες διαδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη έκαναν ξεκάθαρη την οργή και την αγανάκτηση του λαού μας αλλά και την επιμονή να θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια. Μια οργή που έχει υπόβαθρο και βασίζεται στην πολιτική που δεν υπολογίζει τις ανθρώπινες ζωές μπροστά στα κέρδη. Μιας πολιτικής που απολύει εκπαιδευτικούς επειδή αρνήθηκαν να υπογράψουν την αξιολόγηση και αγωνίστηκαν μαζί με τους μαθητές τους. Της πολιτικής που κάθε μέρα κάνει τα σχολεία όλο ένα πιο δύσκολα και πιεστικά για όλα τα παιδιά, ποσό μάλλον για τα παιδιά των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων. Της πολιτικής που βάζει όλο ένα και περισσότερους ταξικούς φραγμούς (εθνικό απολυτήριο, ελάχιστη βάση εισαγωγής, τράπεζα θεμάτων και πολλά άλλα). Κάνει το δικαίωμα μας για σπουδές να φαντάζει δύσκολο και πολλές φορές ακατόρθωτο για όσους δεν έχουν να πληρώσουν φροντιστήρια…

Αυτή λοιπόν η πολιτική θα συνεχίσει να υπάρχει και να μας στερεί τα όνειρά μας για ένα αξιοπρεπές μέλλον όσο εμείς οι μαθητές, μαζί με τους γονείς μας και τους καθηγητές μας, δεν μπαίνουμε εμπόδιο σε αυτήν την πολιτική που μας στερεί μέχρι και το δικαίωμα στη ζωή (βλέπε Τέμπη). Πραγματικό εμπόδιο σε αυτήν την πολιτική και τις κυβερνήσεις που την υπηρετούν, μπορεί να μπει ο λαός και η νεολαία μόνο όταν συνειδητοποιήσει ότι ο μόνος δρόμος είναι η αντίσταση και η πάλη. Στα σχολεία με συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις και στο δρόμο με απεργία. Εύκολοι δρόμοι και φόρμουλες σίγουρης νίκης δεν υπάρχουν… Στο παρελθόν τα φοιτητικά και μαθητικά κινήματα εδώ στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως έχουν επιφέρει σπουδαίες νίκες. Παλιότερα την ανατροπή του νομού 815, και το 2006 αντιστεκόμενοι στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που τελικά δεν πέρασε και πάρθηκε πίσω από την τότε κυβέρνηση. Η ακόμα πιο πρόσφατα, το 2021 που προσπάθησαν να περάσουν τον νομοσχέδιο ώστε η αστυνομία να βρίσκεται νόμιμα μέσα στα πανεπιστήμια, αλλά ούτε τότε το κατάφεραν με το φοιτητικό – μαθητικό κίνημα να αποτρέπει μέχρι και σήμερα αυτό το νομοσχέδιο.

Είναι ζήτημα να συνεχίσουμε τους αγώνες στον δρόμο γιατί με τον αγώνα, την απεργία και τη συγκρότηση αντιστάσεων μπορούμε πραγματικά να έχουμε οξυγόνο. Έτσι να συμμετάσχουμε στην απεργιακή συγκέντρωση στης 9 Απριλίου και να στηρίξουμε τους γονείς μας και τους καθηγητές μας που παλεύουν για καλύτερους μισθούς και ανθρώπινες συνθήκες εργασίες γιατί αυτός ο σάπιος κόσμος που χτίζουν δε μας χωράει…