«Παλαιστίνη την λένε ακόμα»

Από την περασμένη Κυριακή η εκεχειρία στη Γάζα είναι γεγονός.  Μετα από 15 μήνες υλοποίησης μιας ναζιστικής έμπνευσης και ιμπεριαλιστικής στήριξης επιχείρησης γενοκτονίας ενός λαού, απο τους σιωνιστές – φασίστες του Ισραήλ και τους συμμάχους τους ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, η σφαγή στη Γάζα γνωρίζει παύση.

Μια παύση – εκεχειρία την οποία επέβαλαν πολλαπλοί παράγοντες επί του πεδίου και έξω από αυτό.

Για εμάς, βασική αιτία οδηγός προς την εκεχειρία, είναι η αντοχή και η αποφασιστικότητα του Παλαιστινιακού λαού και της ένοπλης Αντίστασής του, των μαχητών της, σε όλο το διάστημα των τελευταίων 15 μηνών, στο να δώσει και αυτή τη μάχη. Την έδωσε και θα συνεχίσει να τη δίνει. Παρά το βαρύτατο κόστος και τις τρομακτικές απώλειες σε ανθρώπους και σε εγκαταστάσεις, τόσο στη Λωρίδα με κοντά 70.000 πραγματικούς νεκρούς και 9 στα 10 σπίτια κατεστραμένα, μα και στη Δ. Όχθη.

Απέναντι σε ένα στρατοκράτος που λάμβανε την πλήρη ηθική, πολιτική , οικονομική και κάθε άλλη στήριξη απο το σύνολο των αντιδραστικών δυνάμεων του κόσμου. Απο το σύνολο των ιμπεριαλιστών, φωναχτά ή χαμηλόφωνα.

Καθοριστικός και ο παράγοντας της κατακραυγής, της λαικής κινητοποίησης, στον αραβομουσουλμανικό κόσμο, καθώς και η συμπάθεια – αλληλεγγύη των δημοκρατικών μαζών όπου γης, που στη γη της Παλαιστίνης βλέπουν να δολοφονούνται και να μακελεύονται από τους φονιάδες των λαών τα δικά τους παιδιά, αδέρφια, γονείς και γερόντοι.

Κατάσταση η οποία ανάγκασε-πίεσε, σε μια πορεία τις «πολιτισμένες» δυτικές καγκελαρίες της Ευρώπης να δηλώσουν τον τάχα μου δήθεν αποτροπιασμό τους (χωρίς φυσικά να ξεχάσουν να στηρίζουν υλικά και όπως αλλιώς, την πολιτική και τη δράση των σιωνιστών μακελάρηδων).

Στη συνέχεια και με βάση το γεγονός ότι, στη Γάζα ο λαός συνέχιζε να δίνει τη μάχη και να προκαλεί σημαντική φθορά -ηθική και υλική -παρά τα ψέματα των σιωνιστών και των συμμάχων τους για το αντίθετο-  στο γόητρο και στο στρατό των φονιάδων του.

Μέσω υποκριτικών ψηφισμάτων στον ΟΗΕ και με βάση την χλεύη των μαζών και στη Δύση, τα κορυφαία στελέχη της γενοκτονίας βαραίνονται με κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου (τώρα, ποιός θα τους δικάσει..φευ).

Καθώς μπρόστα στα μάτια της ανθρωπότητας, σε ζωντανή σύνδεση – μετάδοση (όχι τόσο για ενημέρωση, μα για τον τρόμο, για να περναέι το μήνυμα στους λαούς του κόσμου, ότι οι ιμπεριαλιστές, τα μαντροσκυλά τους όπου γης, είναι αδίστακτοι μπρος στην υλοποίηση των στόχων τους), το ολοκαύτωμα ενός μαχητή λαού στην προκειμένη περίπτωση.

Συνθήκη η οποία διαμόρφωνε πλέον όρους ευρύτερης πίεσης και στους κατ΄εξοχήν μέντορες του φασιστικού στρατοκράτους, Αμερικάνους ιμπεριαλιστές.

Στο κατά πόσο τους βοηθάει η συνέχιση -σε αυτή τη φάση και με την δυναμική που περιέχει το ζήτημα καθεαυτό- στήριξης, με αυτούς τους όρους, επι του πεδίου και πέρα από αυτό, της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού στο θύλακα και όχι μόνο εκεί.

Στο διάβασμα αυτών των πιέσεων και στη βάση και των άλλων παράλληλων επιδιώξεων και στοχεύσεών τους. Των μεθοδεύσεων στη διαχείριση του ζητήματος Ιράν (η ηγεσία του οποίου συζητούσε παραμονές της ορκωμοσίας Τραμπ, σχετικά με τη στρατηγική σχέση της με τη Ρωσία), τις τελευταίες εξελίξεις στη Συρία.

Στη διάθεση τους και για λογαριασμό τους αρχικά, αλλά και ευρύτερα για λογαριασμό της Δύσης σχετικά με τη διαδικασία – νέα προσπάθεια αναδιάταξης δυνάμεων στην περιοχή ευρύτερα της Μ. Ανατολής,  διαδικασία/διάθεση που δεν είναι στα ανομολόγητα των προθέσεων και του νέου «Ειρηνοποιού» και των επιτελών του, σχετικά με το πως μπορεί να προχωρήσει μια τέτοια νέα απόπειρα (πυραυλικό χτύπημα στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν και άλλα σενάρια και «σενάρια»).

Αν κάπως έτσι φτάσαμε εδώ, μπορούμε να δούμε ορισμένα διδακτικά για όποιον θέλει δεδομένα.

Κάτω ακόμα και από τους σημερινούς αρνητικούς συσχετισμούς της διάλυσης, της αποσυγκρότησης του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος, εν τη απουσία συγκροτημένων μετώπων πάλης των λαών, παρά την κυριαρχία φαιδρών αντιλήψεων στις ηγεσίες των λαών που παλεύουν για λευτεριά, η παλαιστινιακή υπόθεση πιστοποιεί και με τον πιο μαχητικό – γειωμένο τρόπο ότι:

Μπορεί να ΥΠΑΡΧΕΙ και θα συνεχίσει να υφίσταται, παρά τα μεγάλα και εν προκειμένω σφοδρά για εμάς και για την ίδια,  -εδώ, η δήλωση του απερχόμενου γερακιού Μπλίνκεν, κατά την τελευταία του συνέντευξη, όπου υπογράμμισε/παραδέχτηκε ότι οι δυνάμεις τις Αντίστασης στη Γάζα έχουν ήδη αναπληρώσει τις απώλειες τους με νέους μαχητές.

Μπορεί να ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ και με παρρησία, τους σφετεριστές της γης της Παλαιστίνης και του λαού της, σιωνιστές σφαγείς και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους/μέντορες  τους. Αναγκάζοντάς τους σε υποχωρήσεις και ματαιώσεις των αρχικών τους αιματηρών στοχεύσεων, σχετικά με την «τελική λύση» η το «σχέδιο των στρατηγών» για μια Γάζα κρανίου τόπο.

Καθώς η διακηρυγμένη εξολόθρευση της Αντίστασης στη Λωρίδα, όχι μόνο δεν πέτυχε μα κόστισε πολλαπλά, οδηγώντας τον Νετανιάχου και τους επιτελείς του σε φιάσκο και το ίδιο το καθεστώς του Ισραήλ σε υπαρξιακή κρίση, με τις συνεχείς παραιτήσεις κεντρικών πολιτικών και στρατιωτικών στελεχών σε κυβέρνηση και IDF να συνεχίζονται ακόμα.

Ως προς τη διάρκεια της εκεχειρίας,

Τίποτα δε διασφαλίζει την μακροημέρευση της και σίγουρα οι λαοί του κόσμου με πρώτο τον παλαιστινιακό λαό το αντιλαμβάνονται αυτό. Είναι μια παύση πυρός, που κάθε άλλο παρά στέρεη είναι.

Όχι, γιατί όπως παρουσιάζεται από ΜΜΕ και παράγοντες του συστήματος, οι Παλαιστίνιοι την παραβιάζουν μα γιατί δεν είναι τίποτα περισσότερο από αυτό.

Παύση, που απ’ την άλλη πλευρά σταθερά παραβιάζεται και ήδη από την αρχή της, στη Δυτική Όχθη και την Τζενίν, με διακηρυγμένη τη διάθεση και τις προθέσεις για τη διευρυμένη και σε άλλες χώρες συνέχεια, από τους σιωνιστές και τους προστάτες τους, φονιάδες των λαών.

Πού βρίσκεται η απάντηση και σε αυτό το ζήτημα,

Στην εκ νέου ανάπτυξη της πάλης των λαών,  στην ανάδειξη των μετώπων της πάλης τους αυτής, από ουραγό σε οδηγό των εξελίξεων.

Στη συγκρότηση της Πάλης τους ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.

Στην Πάλη για την ειρήνη.

Στους αγώνες για τη φιλία και την αλληλεγγύη των λαών.

Στην Πάλη ενάντια στην εμπλοκή και τη συμμετοχή στα σφαγεία των φονιάδων.

Είναι μια δύσκολη υπόθεση.

Κανένας δεν μίλησε για το αντίθετο. Μα οι προθέσεις των για την ώρα από πάνω είναι έκδηλες και υλοποιούνται με απτά και συγκεκριμένα/αιματηρά παραδείγματα και σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαών.

Στα διάφορα πολεμικά σφαγεία, στους κατά τόπους πολέμους δια αντιπροσώπων, στις πολεμικές αναμετρήσεις της σκοτεινής μας εποχής.

Δεν υπάρχουν λύσεις άμεσες, ανέξοδες.

Οι απαντήσεις δεν θα προκύψουν στην πόρτα μας αύριο το ξημέρωμα. Και είναι γεγονός ότι τα ελλείμματα είναι μεγάλα. Τόσο στην πάλη των λαών και την αντιπολεμική – αντιιμπεριαλιστική της διάσταση, όσο πριν και πάνω απ’ όλα στην πάλη της Εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο και την επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα, ευρύτερα.

Και η παλαιστινιακή υπόθεση εκεί μπορεί να αναζητήσει τη δικαίωσή της, εκεί και μόνο εκεί, μπορεί να χειραφετηθεί ως ζήτημα που αφορά όλους τους λαούς του κόσμου.

Και για να μη μένουμε στις προβολές του μέλλοντος,

Στο σήμερα και στη χώρα μας, ας συνεχίσουμε διδασκόμενοι και από το σπουδαίο παλαιστινιακό λαό, να αντιστεκόμαστε και μαχόμενοι να παλεύουμε.

Εμπιστευόμενοι τη λαϊκή υπόθεση και τη δυνατότητα που έχει στην ανάπτυξή της να καταφέρνει αποτελέσματα.

Στις εστίες Αντίστασης για τα συγκεκριμένα ζητήματα που αντιμετωπίζει στην καθημερινότητά του ο κάθε λαϊκός άνθρωπος.

Στα μέτωπα της πάλης για την ειρήνη και τη φιλία με τους γύρω λαούς.

Στον αγώνα ενάντια στις βάσεις και την συνεχή εμπλοκή στα πολεμικά σφαγεία κεντρικού ή περιφερειακού ενδιαφέροντος.

Με κάθε αγωνιστή/συλλογικότητα/οργανωμένη προσπάθεια, με την αντίληψη της κοινής δράσης, την ενότητα και την πάλη.

Εκεί και μόνο εκεί μπορεί να γίνει καθαρό, να κατακτιέται από τον κάθε ένα που μπαίνει αντιστεκόμενος/μαχόμενος στην υπόθεση της λαϊκής Αντίστασης και Πάλης, οτι:  Παλαιστίνη την λένε ΑΚΟΜΑ.

Νίκος Κ.