Για την χτεσινή απεργιακή συγκέντρωση των εκπαιδευτικών

Παρά τη παρατεταμένη ακινησία και τη μη συγκρότηση ικανών αντιστάσεων των εκπαιδευτικών αλλά και του λαού το τελευταίο διάστημα, απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση του συστήματος, η χθεσινή απεργία έδειξε ότι υπάρχουν αγωνιστικές διαθέσεις και αντανακλαστικά των εκπαιδευτικών. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση έβγαλε την απεργία παράνομη μια μέρα πριν, σίγουρα επέδρασε στην ήδη συσσωρευμένη οργή του κλάδου, αλλά κυρίως η ίδια η πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά ήταν το έδαφος για να δοθεί η απεργιακή μάχη. Η πραγματικότητα δηλαδή των μισθών που έχουν γίνει μισθοί πείνας, η δουλειά που κάθε άλλο παρά μόνιμη και σταθερή είναι και σίγουρα η αξιολόγηση και οι διώξεις που έρχονται να εμπεδώσουν ένα καθεστώς υποταγής και πειθάρχησης.

Σίγουρα το κλίμα διαφοροποιήθηκε, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι αντιστάσεις και οι αγώνες των καθηγητών και δασκάλων θα πρέπει να πυκνώσουν, να μεστώσουν, να οργανωθούν, να έχουν συνέχεια, αφού απέχουμε από το να γίνουν ακόμα υπολογίσιμη δύναμη που θα μπορεί να μπει φραγμός στην επίθεση κυβέρνησης- κεφάλαιου. Επίσης δε πρέπει να ξεχνάμε πως οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάθε άλλο παρά βοήθησαν σε μια τέτοια κατεύθυνση, με την ΟΛΜΕ για παράδειγμα να μην είχε πάρει ποτέ απόφαση για κοινό απεργιακό αγώνα.

Η συνειδητοποίηση των εργαζόμενων εκπαιδευτικών ότι το σύστημα πατώντας στους αρνητικούς ,για το κόσμο της δουλειάς, συσχετισμούς δε θα σταματήσει τη λεηλασία μισθών, κατακτήσεων, τρομοκράτησης και απειλών, καθώς και η συνειδητοποίηση για το ρόλο-ανάχωμα των συνδικαλιστικών ηγεσιών απέναντι στις αγωνιστικές διαθέσεις και τη συγκρότηση μετώπων πάλης, είναι όρος για το προχώρημα του αγώνα. Η χτεσινή απεργία ήταν ελπιδοφόρα και ένα πρώτο βήμα, μα έχουμε να κάνουμε ακόμα πολλά.