Ν’ αποκτήσει υπόσταση η πάλη των λαών

Ν’ αποκτήσει υπόσταση η πάλη των λαών

Πάλη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς

Όχι δαπάνες για τον πόλεμο

Οι ιμπεριαλιστές μιλούν για ειρήνη την ίδια ώρα που ετοιμάζουν τους επόμενους γύρους πολεμικών ανθρωποσφαγείων. Ο “πρωταγωνιστής της Ειρήνης” στην Ουκρανία διαπραγματεύεται εναντίον όλων στη βάση της ισχύος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Θέλει τις σπάνιες γαίες, αλλά και την ηλεκτροπαραγωγή της Ουκρανίας, θέλει άλλοι να πληρώσουν τα αυξημένα έξοδα του ΝΑΤΟ, θέλει τον Παναμά και τη Γροιλανδία, επιβάλλει δασμούς και δε σηκώνει κουβέντα για το πράσινο χαρτάκι, το δολάριο, σε ρόλο παγκόσμιου νομίσματος. Καθώς φαίνεται για μια σειρά ζητήματα επιδιώκει την επιβολή παγκόσμιας ισχύος σε διαπραγμάτευση με τον άλλο (πάντα ανταγωνιστικό) πόλο ισχύος τον ρώσικο ιμπεριαλισμό.

Ο έλεγχος στο Βόρειο πόλο, το Ιράν, τα ενεργειακά είναι καθώς φαίνεται κρίσιμα ζητήματα δίπλα στη δύσκολη διαπραγμάτευση για την Ουκρανία, όπου το διεφθαρμένο πολεμοκάπηλο καθεστώς Ζελένσκι διεκδικεί απεγνωσμένα σωτηρία με την όποια στήριξη των ιμπεριαλιστών της γηραιάς ηπείρου. Όχι, δε θα διαλυθεί το ΝΑΤΟ. Ούτε οι ΗΠΑ θα αφήσουν τη Ρωσία για ν’ ασχοληθούν με την Κίνα. Όσο και αν η ρευστότητα των εξελίξεων προκαλεί συνεχώς ανατροπές, όσο και αν στο πλαίσιο της διπλωματίας ενυπάρχουν οι μπλόφες και οι τακτικές που μπερδεύουν και σκόπιμα επιδιώκουν τη σύγχυση των αντιπάλων και των λαών, από την πλευρά του κινήματος οφείλουν να είναι έτσι κι αλλιώς ξεκάθαρα τα προτάγματα πάλης και να μην υπάρχει βιασύνη για εκτιμήσεις όταν μάλιστα κρίσιμα ζητήματα δεν έχουν κριθεί ακόμη στο πεδίο των μαχών και άλλα τόσα δεν έχουν τεθεί καθαρά και συγκεκριμένα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Να μερικά ερωτήματα που κρίνονται αυτό τον καιρό.

Θα υπάρξει παύση στο ανθρωποσφαγείο της Ουκρανίας και ποιάς διάρκειας;

Θα υπάρξει τώρα, μετά από μήνες και ποια θα είναι τα δεδομένα επί του πεδίου τότε και τα συμφωνημένα επί χάρτου;

Θα έχουν και ποιο ρόλο οι Ευρωπαίοι;

Θα φύγει το καθεστώς Ζελένσκι και ποιος θα πάρει τη θέση του;

Θα μείνουν οι ΗΠΑ ή θα πάψουν να στηρίζουν την Ουκρανία, θα πάρουν και τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους τους;

Μήπως αντί για τα προηγούμενα περάσουμε σε κλιμάκωση; Με ποιους ρόλους και μέχρι που θα πάει αυτή η ενδεχόμενη κλιμάκωση;

Επειδή τα ερωτήματα είναι πολλά ακόμη εξίσου συνοπτικά να αναφερθούμε σε κάποια δεδομένα συμπληρώνοντας παλιότερη τοποθέτησή μας.

• Η Ρωσία έχει αυτή την ώρα έναν εμπειροπόλεμο στρατό που στηρίζεται σε πολεμική βιομηχανία και γραμμές εφοδιασμού που μετά τρία χρόνια πολέμου έχει φανερή υπεροχή του επίσης ισχυρού και εμπειροπόλεμου ουκρανικού στρατού.
• Άμεσα τα κανόνια του ΝΑΤΟ, οι δορυφόροι και τα δις όσο σημαντικά κι αν επιδρούν δεν αρκούν για να αλλάξουν τα δεδομένα στο πεδίο.
• στο πεδίο των συμμαχιών αν η Δύση επανενωθεί όπως πριν και αντεπιτεθεί, η συμμαχία Ρωσίας –  Κίνας –  BRICS κατά πάσα πιθανότητα θα αντισυσπειρωθεί επίσης με πολλαπλές επιδράσεις υπέρ της Ρωσίας. Άγνωστη και επικίνδυνη η κλιμάκωση σε μια τέτοια περίπτωση γι’ αυτό και ανεπιθύμητη τουλάχιστον από ΗΠΑ- ΡΩΣΙΑ.
• Άμεσα το ΝΑΤΟ αδυνατεί να στείλει εκατοντάδες χιλιάδες μπότες στο πεδίο των μαχών (ευτυχώς οι λαοί δεν έχουν για την ώρα καμιά τέτοια διάθεση).
• Τέλος τα πυρηνικά έχουν χρήση αποτροπής. Οι ιμπεριαλιστές παρότι οδηγούνται και θα οδηγούνται συνεχώς στον πόλεμο λόγω του ανταγωνισμού τους, οι στοχεύσεις τους είναι κυριαρχία για ενίσχυση σφαιρών επιρροής, πρώτων υλών, αγορών και πεδίων καπιταλιστικής δραστηριότητας υπερέχοντας των αντιπάλων τους και όχι πόλεμο για τον πόλεμο, δηλαδή για τις στάχτες. Κάτι τέτοιο με δεδομένα τα επίδικα που συσσωρεύει η ουκρανική σύγκρουση δε σημαίνει ότι η ειρήνευση είναι εύκολη υπόθεση. Ούτε όμως είναι μπλόφα η διάθεση του Τραμπ και του Πούτιν να βρουν ένα status για την Ουκρανία που θα βοηθούσε ΗΠΑ – ΡΩΣΙΑ να διεκδικήσουν (απαλλαγμένες από μια αδιέξοδη σύγκρουση) τους παγκόσμιους ιμπεριαλιστικούς ρόλους τους.

Μεγάλα ερωτηματικά γεννά η στάση των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών που καθώς φαίνεται δε σέρνονται από τις ΗΠΑ. Αυτό εξηγείται από το γεγονός πως το θεσμικό, οικονομικό, στρατιωτικό (ΝΑΤΟ) πολιτιστικό πλαίσιο της Δύσης που περιφρουρούσε τους παλιούς ιδιοκτήτες του πλανήτη (Δύση) από τους νέους διεκδικητές πίτας, της Ανατολής, ήταν στη βάση των συσχετισμών βολικό για τους ιμπεριαλιστές της Ευρώπης έστω και αν οι γερακίσιες φτερούγες των ΗΠΑ ήταν συχνά πιεστικές. Όπως έλεγε ο Τραμπ που τώρα θέλει ν’ αναπροσαρμόσει το πλαίσιο με όρους ωμού ρεαλισμού και ισχύος (όπως άλλωστε αρμόζει σε ιμπεριαλιστές) οι Ευρωπαίοι τα είχαν όλα χωρίς να πληρώνουν τίποτα…

Η αναπροσαρμογή είναι σκληρή και βίαιη με την Αγγλία – Γαλλία – Γερμανία να προσπαθούν να συνασπιστούν ανταγωνιζόμενες ανάμεσα στις συμπληγάδες ΗΠΑ – ΡΩΣΙΑΣ – ΚΙΝΑΣ και το ειδικό βάρος της καθεμιάς ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής δύναμης σε παγκόσμιο επίπεδο να μη φτουράει όπως πριν. Ούτε το γεωπολιτικό όχημα της Ε.Ε. διαθέτει όπως πριν η Γερμανία, ούτε ενέργεια διαθέτει ούτε όπλα, ούτε φυσικά από πολιτική άποψη είναι εφικτός ο ευρωστρατός, ενώ και οι πρόθυμοι της Αγγλίας ετεροπροσδιορίζονται και έχουν κοντά ποδάρια λόγω των ανταγωνισμών. Κοινώς οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές τρέχουν και δε φτάνουν αν και σ’ ένα πόλεμο ακόμη και οι τυχοδιωκτισμοί ενίοτε μπορεί να επιδράσουν έως και δραματικά. Εκείνοι όμως που θα τρέχουν και δε θα φτάνουν αν δε ξεδιπλώσουν τις αντιστάσεις τους είναι ξεκάθαρα οι λαοί της Ευρώπης.

Σ’ όλο τον πλανήτη άλλωστε η επίθεση του κεφαλαίου ανεβάζει στροφές και ενισχύεται από την όξυνση του ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστών σ’ όλα τα πεδία. Μέσα στις ΗΠΑ η ακρίβεια λεηλατεί τους μισθούς – μεροκάματα και τα αλυσοπρίονα δικαιωμάτων λυσσομανούν, ενώ ο «ειρηνιστής» Τραμπ για να μη παρεξηγηθεί στέλνει δεύτερο αεροπλανοφόρο στη Μέση Ανατολή, βομβαρδίζει ανελέητα την Υεμένη και κανοναρχεί ανοικτά τη σφαγή και την ομολογημένη πλέον γενοκτονία των Παλαιστινίων. Η ωμότητα στο ξεδίπλωμα μιας βαρβαρότητας χωρίς όρια των ΗΠΑ που ηγούνται του παγκόσμιου καπιταλιστικού άρματος, σηματοδοτεί την κλίμακα που έχει ανεβάσει η επίθεση στην εργατική τάξη και τους λαούς. Από δίπλα οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές τα βάζουν με τη Χαμάς, ενώ ευλόγησαν τη σφαγή του τζιχαντιστή Τζολάνι κατά των Αλαουϊτών στη Συρία. Αυτός είναι ο θαυμάσιος κόσμος τους.

Τώρα λοιπόν οι λαοί πρέπει ν’ ακούσουν τη Φον Ντερ Λάιεν που μετά τον Ντράγκι θέλει να σώσει την Ευρώπη με πολεμικό κενσιανισμό. Οι εργαζόμενοι της χώρα μας πρέπει να αποδεχτούν την αιώνια λιτότητα και να καμαρώνουν τα Rafal, τις φρεγάτες, τα F35, τον αντιπυραυλικό θόλο και όλα τα σιδερικά του θανάτου της ατζέντας 2030 του Δένδια.

Ο νέος γραμματέας του ΝΑΤΟ το έθεσε από νωρίς και ευθαρσώς. Τέρμα οι σπατάλες για συντάξεις, σχολειά και περίθαλψη. Και να’σου βήμα το βήμα η νέα Λευκή Βίβλος που τρέχει να εξοπλίσει την Ευρώπη ταΐζοντας δις στη βιομηχανία όπλων και φυσικά σπέρνοντας μιλιταρισμό, ρωσοφοβία και πάντα ισλαμοφοβία, μαζί με φτώχεια για την εργατική τάξη και τους λαούς. Φυσικά, εδώ υπάρχει το ερωτηματικό και του μοιράσματος της πίτας των 800 δις και πολύ περισσότερο της ενιαίας πολιτικής γραμμής που έτσι κι αλλιώς δε μπορεί να φτάσει σε ευρωπαϊκή στρατιωτική συμμαχία που να μη ελέγχεται από τις ΗΠΑ.

Όμως η αλματώδη άνοδος των πολεμικών βιομηχανιών ανοίγει ορέξεις και το στρίμωγμα σε επίπεδο ρόλου και έστω κολοβής κυριαρχίας στην Ευρώπη από τις συμπληγάδες που αναφέραμε είναι ασφυκτικό. Είναι σε πολλαπλή κρίση οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές μα προσπαθούν να την κάνουν ευκαιρία φορτώνοντας τα βάρη στην εργατική τάξη και τους λαούς. Ακόμη πιο σκληρά και επώδυνα θα είναι τα βάρη της επίθεσης του κεφαλαίου και των συνεπειών του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού στους λαούς της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής κ.ο.κ.

Στην Ευρώπη και στη χώρα μας μπορούμε να επιδράσουμε συμβάλλοντας στον αγώνα για τη ζωή, την Ειρήνη και το δίκιο. Αυτός ο αγώνας είναι αδιάσπαστος άσχετα αν ξεκινά από το έγκλημα για τα κέρδη του κεφαλαίου στα Τέμπη ή ακόμη και από την πιο μικρή εστία Αντίστασης στην επίθεση του συστήματος που έχει γνωστές πια εκφράσεις και συνέπειες στη ζωή των εργαζομένων. Κρίσιμος κρίκος για να ενισχυθούν οι αντιστάσεις ενάντια στην εκμετάλλευση και τον πόλεμο η πάλη για ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ αυξήσεις μισθών στο κόστος της ζωής. Αναγκαία και πολύτιμη η σωστή και χωρίς βιασύνη ανάλυση των εξελίξεων ιδιαίτερα στα μέτωπα του πολέμου. Όμως τα επίδικα της πάλης είναι ολοφάνερα και αναδεικνύουν αιχμές πάλης καθημερινά σ’ όλα τα μέτωπα πάλης του λαού που είναι ανάγκη να ανασυγκροτηθούν. Δεν αρκεί πλέον η καταγγελία του εγκλήματος. Σε κάθε χώρο (δουλειάς – σπουδών) να μεταλαμπαδευτεί η διάχυτη οργή και όσο δύσκολο και να είναι κάτι τέτοιο είναι ο μόνος τρόπος για να επενδυθούν οι κοσμοπλημμύρες στις 26 Γενάρη και 28 Φλεβάρη στη διαμόρφωση όρων πάλης του λαού για τη συνέχεια.

Στις 9 Απρίλη το αίτημα για ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ αυξήσεις στο κόστος της ζωής κόντρα στα ψίχουλα κοροϊδία της κυβέρνησης πρέπει ν’ ακουστεί δυνατά. Η ακρίβεια και ο πληθωρισμός δε θα πάψουν να λεηλατούν τους μισθούς και αυτό το μέτωπο πάλης είναι αναγκαίο για την υπεράσπιση του δίκιου και της υπόστασης των εργαζομένων. Εξ αντικειμένου το δυνάμωμα αυτού του μετώπου πάλης γεννά έδαφος για κίνημα ειρήνης για την ανατροπή των φιλοπόλεμων αστικών τυχοδιωκτισμών.

Ετικέτες: BRICS - Αγγλία - Γαλλία - Γερμανία - Ευρώπη - Ευρωστρατός - ΗΠΑ - Κίνα - Μισθοί - Ντράγκι - Ουκρανία - Πούτιν - Ρωσία - Τραμπ - Φον Ντερ Λάιεν