Τέμπη

Πόσο θα μπορούσε να διαφοροποιήσει τους ιδιαίτερα αρνητικούς συσχετισμούς σε βάρος της εργτατικής τάξης και του κινήματος το γεγονός πως στις 26 Γενάρη και στις 28 Φλεβάρη πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες πλατιά στρώματα εργαζομένων;
Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη για όλους. Και μόνο το γεγονός πως δεν τόλμησαν καν οι δυνάμεις της αριστεράς να θέσουν στόχους πάλης

Πλέον, ένα σεβαστό χρονικό διάστημα μετά τις μεγαλειώδεις ως προς τη συμμετοχή του κόσμου, απεργιακές συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις της 28^ης Φεβρουαρίου, μπορούν να αποτιμηθούν με μια σχετική ασφάλεια οι δυνατότητες συνέχειας κίνησης στου δρόμου, όλου εκείνου του δυναμικού που ξεχύθηκε στις 28/2. Γεγονός είναι, ότι το σύνολο των δυνάμεων με αναφορά στην Αριστερά, τοποθετήθηκαν για την αναγκαιότητα της συνέχισης … έως και

Οι μεγαλειώδεις και σπουδαίες διαδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη έκαναν ξεκάθαρη την οργή και την αγανάκτηση του λαού μας αλλά και την επιμονή να θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια. Μια οργή που έχει υπόβαθρο και βασίζεται στην πολιτική που δεν υπολογίζει τις ανθρώπινες ζωές μπροστά στα κέρδη. Μιας πολιτικής που απολύει εκπαιδευτικούς επειδή αρνήθηκαν να υπογράψουν την αξιολόγηση και

Μέσα στο κοινοβούλιο η κυβέρνηση περιβάλλεται με την ασφάλεια των αστικών κοινοβουλευτικών θεσμών που θωρακίζουν σθεναρά την ίδια, μα πολύ περισσότερο το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Ψάχνεται είναι αλήθεια το πολιτικό προσωπικό για ν’ αντιμετωπίσει την απονομιμοποίηση της κυβέρνησης που είναι χρεωμένη με τη συνέχιση της πολιτικής όλα στο κεφάλαιο όλα για το κεφάλαιο. Αυτή η πολιτική αποτελεί το υπόβαθρο της

Στους δρόμους λαέ μπορείς να τους νικήσεις. Αυτό νιώσαμε όλοι όταν στις 28/02 επαναλήφθηκαν ακόμα μεγαλύτερες κοσμοπλημμύρες από την 26/01 Αυτή η αίσθηση είναι αλήθεια πως θέλει πολύ δρόμο αγώνα, για να γίνει ξανά βεβαιότητα στην νεολαία και στον κόσμο της δουλειάς. Χρειάζονται μεγάλες προσπάθειες για να υπάρξουν νίκες. Για να παραχθούν αποτελέσματα και να διαφοροποιηθούν οι συσχετισμοί.

Είναι ωστόσο

Ο πονοκέφαλος στα κυβερνητικά επιτελεία δεν είναι στα όποια πορίσματα των όποιων αρχών. Ούτε καν οι λαοθάλασσες της δίκαιης λαϊκής οργής, που εκδηλώθηκαν με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη, δεν αρκούν για να ενοχληθεί ο πυρήνας του συστήματος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτή η σχέση εκμετάλλευσης εντείνεται ωμά, με φονικά αποτελέσματα στην εργατική τάξη και σ’ όλο τον κόσμο

Σε δύσκολη θέση βρέθηκε ο συναγωνιστής Μ.Κ. στα Χανιά όταν θέλησε να υλοποιήσει, σαν εργαζόμενος, την απόφαση για πανεργατική απεργία της ΓΣΕΕ στις 28 Φλεβάρη. Η εργοδοσία αντιπρότεινε την απόφασή της αρχικά για κλείσιμο της επιχείρησης για δύο ώρες (12 το μεσημέρι- ως 2μ.μ.) πράγμα που πρακτικά απέκλειε ακόμη και τη συμμετοχή του στη διαδήλωση. Η εργοδοσία, κρατώντας του το,

Ενόψει της πανεργατικής απεργίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στις 28 Φλεβάρη,  δύο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι θα βγουν στον δρόμο να διαδηλώσουν και να απαιτήσουν δικαίωση για ένα έγκλημα που αφορά όλους μας. Όσο εξελίσσεται αυτή η υπόθεση με νέα στοιχεία και αποκαλύψεις άλλο τόσο ο κόσμος κατανοεί περαιτέρω το βάθος της συγκάλυψης απ’όλο

Δύο  χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη σμίγουμε στους ίδιους δρόμους του αγώνα που κατά χιλιάδες σ’ όλη τη χώρα σμίξαμε και στις 17 Νοέμβρη και στην απεργία στις 20 του Νοέμβρη και στις κοσμοπλημμυρισμένες πλατείες και δρόμους στις 26 Γενάρη. Σμίγουμε στον αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης που (με μοναδικό κίνητρο της κίνησής του το κέρδος) απαξιώνει τις

Όσο κι αν πάσχιζαν τα κανάλια, τα σαιτ και συνολικά τα συστημικά ΜΜΕ να αποκρύψουν τη σημερινή λαϊκή έκφραση οργής, η μαζικότητα των διαδηλώσεων των εκατοντάδων χιλιάδων και το δίκιο του λαού δεν κουκουλωνόταν. Οι προκλητικές δηλώσεις Γεωργιάδη για τους “κυνηγούς αποζημιώσεων” και το λαό που “είναι με την κυβερνητική πολιτική” αποκαλύπτουν την ωμότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος, είναι ένα παράδειγμα

Το σοκαριστικό ηχητικό  γκρέμισε κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης στη συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη. Η συγκάλυψη και η συνέχιση της εγκληματικής πολιτικής του συστήματος είναι γενικευμένη και έχει αιτία την πολιτική όλα στο κεφάλαιο – όλα για το κεφάλαιο. Οι μεταφορές επικίνδυνων χημικών χωρίς προδιαγραφές, τα εγκληματικά κενά σε μέσα και προσωπικό στα τρένα και σε όλα τα μέσα μαζικής