Φτώχεια

Οι “δείκτες” και τα “νούμερα” που πλασάρουν τα κέντρα του κεφαλαίου, από την Κομισιόν μέχρι τους εγχώριους υποτακτικούς τους, προσπαθούν να συσκοτίσουν μια αμείλικτη πραγματικότητα: η εργατική τάξη, ο λαός, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ανελέητη επίθεση. Τώρα, με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, αυτή η επίθεση παίρνει σάρκα και οστά σε κάθε πτυχή της εργασιακής ζωής, απειλώντας να διαλύσει ό,τι απέμεινε

Είναι ξεκάθαρο ότι τα κέρδη αυτού του σάπιου συστήματος είναι πάνω από κάθε ανθρωπινή ζωή. Αυτό φανερώνεται στην καθημερινή προσπάθεια του λάου να επιβιώσει και το πόσο δύσκολο γίνεται αυτό μέρα με τη μέρα.

Στις εντατικοποιημένες συνθήκες εργασίας που αντιμετωπίζουμε καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο ακόμα και του θανάτου. Τα εργατικά ατυχήματα σε όλη τη

Είδηση αποτέλεσε τις τελευταίες μέρες η επισήμανση της ΚΟΜΙΣΙΟΝ για τη φτώχεια και τη στεγαστική κρίση στην Ελλάδα.

«Κάντε κάτι για τη φτώχεια και τη στεγαστική κρίση» καλεί την ελληνική κυβέρνηση η ΚΟΜΙΣΙΟΝ. Και μετά την επισήμανση (που για κάποιους μεταφράζεται ως τράβηγμα του αυτιού), ακολουθεί και  η συνταγή από τους ειδικούς, όπως πάντα άλλωστε. Προτείνεται λοιπόν σαν απάντηση η

Όχι αναίτια έγινε γνωστή στο πανελλήνιο η βίαιη έξωση εκπαιδευτικού στα Χανιά, εκδικητική διακοπή νερού και ηλεκτρικού τάχα για χρέος 100 ευρώ. Ο ιδιοκτήτης προκειμένου να επιβάλει έξωση και δηλώνοντας τη βιασύνη του να ετοιμάσει το οίκημα για τουριστική αξιοποίηση, απείλησε να βγάλει ακόμη και την πόρτα για να τη βάψει. Περίπτωση προκλητική, αλλά όχι σπάνια….

Είναι γεγονός πως η

Διαδέχονται η μια την άλλη οι δηλώσεις του πρωθυπουργού αλλά και της υπουργού παιδείας αυτό το διάστημα, που θέλουν να εκβιάσουν, να τρομοκρατήσουν και να πειθαρχήσουν τους εκπαιδευτικούς. Ο αέρας και το θράσος τους εξηγείται από τον αρνητικό ,για το λαό συνολικά ,συσχετισμό δύναμης απέναντι στις δυνάμεις του κεφάλαιου, από τη δυσμενή κατάσταση του κινήματος, από τις λειψές έως ανύπαρκτες

Υπέρ της ανάπτυξης οι επενδύσεις για τον πόλεμο, πανηγυρίζει ο Δένδιας που δε θέλει πλέον τα στελέχη του στρατεύματος (κλασική πελατεία της δεξιάς- ακροδεξιάς και του ιδίου στις όποιες πολιτικές φιλοδοξίες του), να «διάγουν σε έντιμη πενία».  Δε γεννάται φυσικά ανάλογο ζήτημα για νοσηλευτές και γενικότερα εργαζόμενους που οι εξοντωτικοί ρυθμοί δουλειάς καθημερινά  οδηγούν σε σακατέματα ή και στο θάνατο