Αντίσταση

Πόσο θα μπορούσε να διαφοροποιήσει τους ιδιαίτερα αρνητικούς συσχετισμούς σε βάρος της εργτατικής τάξης και του κινήματος το γεγονός πως στις 26 Γενάρη και στις 28 Φλεβάρη πλημμύρισαν τους δρόμους και τις πλατείες πλατιά στρώματα εργαζομένων;
Η απάντηση δεν είναι αυτονόητη για όλους. Και μόνο το γεγονός πως δεν τόλμησαν καν οι δυνάμεις της αριστεράς να θέσουν στόχους πάλης

Σε σύλληψη και κράτηση στο αυτόφωρο 9 εργαζομένων που δούλευαν στον κλάδο της εστίασης προχώρησε η αστυνομία το βράδυ της 5 Απρίλη, με τη δικαιολογία ότι δεν είχαν τα απαραίτητα έγγραφα υγειονομικού ενδιαφέροντος για να εργαστούν. Την ώρα που οι μισθοί φτώχειας γίνονται μισθοί πείνας, τα εξαντλητικά ωράρια γίνονται καθεστώς στη λεγόμενη βαριά βιομηχανία της χώρας, το αστικό κράτος και

Πλέον, ένα σεβαστό χρονικό διάστημα μετά τις μεγαλειώδεις ως προς τη συμμετοχή του κόσμου, απεργιακές συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις της 28^ης Φεβρουαρίου, μπορούν να αποτιμηθούν με μια σχετική ασφάλεια οι δυνατότητες συνέχειας κίνησης στου δρόμου, όλου εκείνου του δυναμικού που ξεχύθηκε στις 28/2. Γεγονός είναι, ότι το σύνολο των δυνάμεων με αναφορά στην Αριστερά, τοποθετήθηκαν για την αναγκαιότητα της συνέχισης … έως και

Πραγματικές αυξήσεις αποσπώνται μ’ αγώνα και απεργία

34 ευρώ καθαρά για το 20% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα και τα μισά απ’ αυτά για το σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο, επιφέρει η περιβόητη αύξηση στο βασικό μισθό. Κοινός ξεδιάντροπη κοροϊδία. Και όμως η κυβέρνηση καταφέρνει και μιλάει για αυξήσεις στους μισθούς εν ήδη Γιάννης κερνά , Γιάννης πίνει. Ουσιαστικά είναι

• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ, ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
• ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Οι κοσμοπλημμύρες στις 26 Γενάρη και στις 28 Φλεβάρη  καταγγελίας του εγκλήματος στα Τέμπη, ήταν ταυτόχρονα εκδήλωση στους δρόμους της γενικευμένης οργής των εργαζομένων. Οργής λόγω της  ασφυξίας που τους προκαλεί η λεηλασία των μισθών, οι

Η βάση της δύσκολης πραγματικότητας που ζουν δισεκατομμύρια μαζών σε όλο το πλανήτη είναι πως, η ταξική πάλη, που δε σταματά ούτε με εξαγγελίες ούτε με διαταγές και νόμους, διεξάγεται με πολύ αρνητικούς όρους για τους λαούς. Μάλιστα, ιδιαίτερα στην πολύ αρνητική αυτή συγκυρία, με τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και κόντρες παροξυμμένες, με δοσμένη τη βαθιά αθεράπευτη κρίση του συστήματος, η

Μ’ ένα κακοστημένο σόου και στην ασφάλεια του κοινοβουλίου έκλεισαν, κυβέρνηση, αστική αντιπολίτευση και ψευτοαριστερά, αυτόν τον κύκλο έκρηξης της λαϊκής οργής που εκδηλώθηκε με όρους κοσμοπλημμύρας στους δρόμους με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη.

Φυσικά, η λαϊκή οργή παραμένει, αφού η ακρίβεια ακατάπαυτα μετατρέπει τους μισθούς φτώχειας σε μισθούς πείνας. Οι μη έχοντες στερούνται ακόμη και το δικαίωμα περίθαλψης,

Μέσα στο κοινοβούλιο η κυβέρνηση περιβάλλεται με την ασφάλεια των αστικών κοινοβουλευτικών θεσμών που θωρακίζουν σθεναρά την ίδια, μα πολύ περισσότερο το σύστημα της εκμετάλλευσης.

Ψάχνεται είναι αλήθεια το πολιτικό προσωπικό για ν’ αντιμετωπίσει την απονομιμοποίηση της κυβέρνησης που είναι χρεωμένη με τη συνέχιση της πολιτικής όλα στο κεφάλαιο όλα για το κεφάλαιο. Αυτή η πολιτική αποτελεί το υπόβαθρο της

Στους δρόμους λαέ μπορείς να τους νικήσεις. Αυτό νιώσαμε όλοι όταν στις 28/02 επαναλήφθηκαν ακόμα μεγαλύτερες κοσμοπλημμύρες από την 26/01 Αυτή η αίσθηση είναι αλήθεια πως θέλει πολύ δρόμο αγώνα, για να γίνει ξανά βεβαιότητα στην νεολαία και στον κόσμο της δουλειάς. Χρειάζονται μεγάλες προσπάθειες για να υπάρξουν νίκες. Για να παραχθούν αποτελέσματα και να διαφοροποιηθούν οι συσχετισμοί.

Είναι ωστόσο

Ενόψει της πανεργατικής απεργίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στις 28 Φλεβάρη,  δύο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι θα βγουν στον δρόμο να διαδηλώσουν και να απαιτήσουν δικαίωση για ένα έγκλημα που αφορά όλους μας. Όσο εξελίσσεται αυτή η υπόθεση με νέα στοιχεία και αποκαλύψεις άλλο τόσο ο κόσμος κατανοεί περαιτέρω το βάθος της συγκάλυψης απ’όλο

Το ουκρανικό μπαίνει σε διαπραγμάτευση, οι ΗΠΑ αναπροσαρμόζουν την κίνησή τους, όμως σταθερά μένουν οι  ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για τη νομή του παγκόσμιου πλούτου που παράγεται από την όλο και πιο στυγνή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των εργαζομένων.

Οι ανταγωνισμοί αυτοί οδήγησαν και οδηγούν σε όλο και μεγαλύτερες γεωπολιτικές συγκρούσεις και πολέμους που δε ξεκίνησαν χθες και δε θα τελειώσουν

Ούτε τα  ίδια τα επιτελεία του αμερικάνικου και του ρωσικού ιμπεριαλισμού δεν έχουν δεδομένη την εξέλιξη του ανθρωποσφαγείου στην Ουκρανία, μιας και  ο ανταγωνισμός θα παραμείνει σε κάθε περίπτωση η κύρια πλευρά στη σχέση τους. Αντίστοιχα παρά τις λυκοφιλίες των υποτιθέμενων συμμάχων σε Ε.Ε., ΝΑΤΟ, BRICS, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σ’ όλα τα πεδία, ακόμη και με  προσωρινές παύσεις σε πολεμικά