Φασιστικοποίηση

Σίγουρα τα πολεμικά σφαγεία που είναι σε εξέλιξη προκαλούν  στους λαούς αποτροπιασμό και φόβο για παραπέρα κλιμάκωση και για νέα μεγαλύτερα μακελειά. Όπως και η ένταση της φασιστικοποίησης δεμένη με την επιβολή της ιδεολογικής τρομοκρατίας του κεφάλαιου, στη βάση των εκβιασμών του προς το κόσμο της δουλειάς.

Όμως ήδη για  δισεκατομμύρια μαζών, ιδιαίτερα στις Ινδίες, Μέση Ανατολή, Αφρική, Λατινική Αμερική

Τι εξωθεί, τι αναγκάζει ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια λαών να πληρώνουν για να μπουν σε μια βάρκα που αν δε βρει την κόλαση του βυθού, τη γνωρίζει στη στεριά; Πως άραγε αμέτρητες οικογένειες με παιδιά, διασχίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα, χωρίς καμία εγγύηση μιας αξιοπρεπούς ζωής στο τέλος του δρόμου; Ποιος λαός, ποιος άνθρωπος αφήνει τον τόπο του, το σπίτι του, την

Από αυτό που πρέπει να ξεκινήσει κανείς, μιλώντας για τα γεγονότα στο Λος Άντζελες των ΗΠΑ, είναι η ασφυκτική πραγματικότητα που βιώνουν οι εργατολαϊκές μάζες στην ιμπεριαλιστική αυτή μητρόπολη. Την ένταση της καταλήστευσης που υφίστανται από τη σαρωτική επέλαση του κεφάλαιου, σε συνδυασμό με την ακρίβεια που τσακίζει κόκκαλα. Ένα παραπάνω, όταν καλείται ο λαός των ΗΠΑ να πληρώσει τα

Διαδέχονται η μια την άλλη οι δηλώσεις του πρωθυπουργού αλλά και της υπουργού παιδείας αυτό το διάστημα, που θέλουν να εκβιάσουν, να τρομοκρατήσουν και να πειθαρχήσουν τους εκπαιδευτικούς. Ο αέρας και το θράσος τους εξηγείται από τον αρνητικό ,για το λαό συνολικά ,συσχετισμό δύναμης απέναντι στις δυνάμεις του κεφάλαιου, από τη δυσμενή κατάσταση του κινήματος, από τις λειψές έως ανύπαρκτες

Δεν περιμέναμε τις δηλώσεις της νέας – μετά τον ανασχηματισμό- υπουργού παιδείας Ζαχαράκη, ούτε ακόμα τις δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού Μητσοτάκη για να αντιληφθούμε πως είναι μεγάλο στοίχημα (και αυτής) της κυβέρνησης να κατοχυρωθεί η αξιολόγηση στο δημόσιο, ιδιαίτερα στους εκπαιδευτικούς. Δεκαετίες τώρα, με όποια εναλλαγή στο τιμόνι της διακυβέρνησης, αποτελούσε στοίχημα για την αστική τάξη, το σύστημα,

Οι ΗΠΑ είναι η πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη (άρα η πιο εγκληματική από κάθε άποψη για τους λαούς) και αξιοποιώντας την ισχύ της επιδιώκει να παραμείνει πρώτη με κάθε τρόπο. Εξαπέλυσαν την επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, προκάλεσαν τον πόλεμο με τους Ρώσους ιμπεριαλιστές στην Ουκρανία και τώρα εμφανίζονται να επιδιώκουν γεωπολιτικό ντιλ με τη Ρωσία, ενισχύοντας ταυτόχρονα το ΝΑΤΟ (με

Από τη μια, η κοσμοπλημμύρα και οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του λαού μας , με αφορμή τα Τέμπη, με αιτία την επελαύνουσα βαρβαρότητα και την απαξίωση της ζωής του.
Από την άλλη, η μεθόδευση απόλυσης-δυνητική αργία της εκπαιδευτικού Χρύσας Χοτζόγλου καθώς και τα χιλιάδες πειθαρχικά και οι επερχόμενες διώξεις για όσους δεν συμμορφώνονται με την αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική κυβέρνησης-κεφάλαιο.

Η δίκη του Δημήτρη Ανθούση , στελέχους του ΚΚΕ, για αφισοκόλληση έρχεται να προστεθεί στη βιομηχανία διώξεων και στα Χανιά που επιδιώκει την τρομοκράτηση και τη φίμωση κάθε φωνής του μαζικού κινήματος και της Αριστεράς στο πλαίσιο της φασιστικοποίησης που προκρίνεται για να υπηρετηθεί η πολιτική «όλα στο κεφάλαιο, όλα για το κεφάλαιο».

Οι μισθοί φτώχειας γίνονται μισθοί πείνας, η

Δύο  χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη σμίγουμε στους ίδιους δρόμους του αγώνα που κατά χιλιάδες σ’ όλη τη χώρα σμίξαμε και στις 17 Νοέμβρη και στην απεργία στις 20 του Νοέμβρη και στις κοσμοπλημμυρισμένες πλατείες και δρόμους στις 26 Γενάρη. Σμίγουμε στον αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης που (με μοναδικό κίνητρο της κίνησής του το κέρδος) απαξιώνει τις

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 19/2 9πμ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

Η πολιτική της έντασης της φασιστικοποίησης, οι βιομηχανίες διώξεων και πειθαρχικών σε όσους αντιστέκονται στη πολιτική της κυβέρνησης για λογαριασμό της άρχουσας τάξης, ούτε τυχαίες είναι ούτε άνευ περιεχομένου. Όπως φάνηκε και στα Τέμπη, όπως αποδεικνύεται καθημερινά στα νοσοκομεία, στις εξοντωτικές συνθήκες δουλειάς του λαού, η αξία της ζωής του κόσμου

Διπλό φονικό στους Γόννους Λάρισας, με τελική αυτοκτονία του δράστη. Δολοφονία για οικονομικές διαφορές από χρωστούμενα. Θα μπορούσε να πει κάποιος «αυτά συμβαίνουν…», αλλά τα πράγματα δεν είναι απαραίτητα έτσι. Είναι ζήτημα ποιος σκοτώνει ποιόν πέραν απ’ την αντικειμενική αιτία. Και, προφανώς, τα γεγονότα αυτά είναι στον μεγάλο καμβά της απαξίωση της ανθρώπινης ζωής στο καπιταλιστικό – ιμπεριαλιστικό σύστημα και

Η ωμότητα δεν έλειψε ποτέ από τα έργα του συστήματος της εκμετάλλευσης και του πολέμου. Όμως στις μέρες μας απουσία απειλής, με δοσμένη τη διάλυση της εργατικής τάξης και του κινήματος της, το σύστημα αποκαλύπτει πλήρως τη βαρβαρότητα του σχεδόν χωρίς περιστροφές και χωρίς να επενδύει πολλά στον εξωραϊσμό της πραγματικότητας. Η συστηματική γενοκτονία στην Παλαιστίνη μέσα και από το