Μισθοί

Οι “δείκτες” και τα “νούμερα” που πλασάρουν τα κέντρα του κεφαλαίου, από την Κομισιόν μέχρι τους εγχώριους υποτακτικούς τους, προσπαθούν να συσκοτίσουν μια αμείλικτη πραγματικότητα: η εργατική τάξη, ο λαός, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ανελέητη επίθεση. Τώρα, με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, αυτή η επίθεση παίρνει σάρκα και οστά σε κάθε πτυχή της εργασιακής ζωής, απειλώντας να διαλύσει ό,τι απέμεινε

Το πρόσφατο περιστατικό με τη βίαιη, αναίτια προσαγωγή της εκπαιδευτικού Δήμητρας Τάσσου και γραμματέα του ΣΕΠΕ Αριστοτέλης, χωρίς να υπολογίζουν καν το 7 εβδομάδων βρέφος της παρατείνοντας την κράτησή της, είναι ενδεικτικό της έντασης της τρομοκρατίας. Όπως όμως και η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, που βγάζει τελικά για δεύτερη φορά σε αργία τη Χ. Χοτζόγλου, ανατρέποντας την προηγούμενη -αντίθετη-

Είναι ξεκάθαρο ότι τα κέρδη αυτού του σάπιου συστήματος είναι πάνω από κάθε ανθρωπινή ζωή. Αυτό φανερώνεται στην καθημερινή προσπάθεια του λάου να επιβιώσει και το πόσο δύσκολο γίνεται αυτό μέρα με τη μέρα.

Στις εντατικοποιημένες συνθήκες εργασίας που αντιμετωπίζουμε καθημερινά ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον κίνδυνο ακόμα και του θανάτου. Τα εργατικά ατυχήματα σε όλη τη

Είδηση αποτέλεσε τις τελευταίες μέρες η επισήμανση της ΚΟΜΙΣΙΟΝ για τη φτώχεια και τη στεγαστική κρίση στην Ελλάδα.

«Κάντε κάτι για τη φτώχεια και τη στεγαστική κρίση» καλεί την ελληνική κυβέρνηση η ΚΟΜΙΣΙΟΝ. Και μετά την επισήμανση (που για κάποιους μεταφράζεται ως τράβηγμα του αυτιού), ακολουθεί και  η συνταγή από τους ειδικούς, όπως πάντα άλλωστε. Προτείνεται λοιπόν σαν απάντηση η

Σε σύλληψη και κράτηση στο αυτόφωρο 9 εργαζομένων που δούλευαν στον κλάδο της εστίασης προχώρησε η αστυνομία το βράδυ της 5 Απρίλη, με τη δικαιολογία ότι δεν είχαν τα απαραίτητα έγγραφα υγειονομικού ενδιαφέροντος για να εργαστούν. Την ώρα που οι μισθοί φτώχειας γίνονται μισθοί πείνας, τα εξαντλητικά ωράρια γίνονται καθεστώς στη λεγόμενη βαριά βιομηχανία της χώρας, το αστικό κράτος και

Πλέον, ένα σεβαστό χρονικό διάστημα μετά τις μεγαλειώδεις ως προς τη συμμετοχή του κόσμου, απεργιακές συγκεντρώσεις-διαδηλώσεις της 28^ης Φεβρουαρίου, μπορούν να αποτιμηθούν με μια σχετική ασφάλεια οι δυνατότητες συνέχειας κίνησης στου δρόμου, όλου εκείνου του δυναμικού που ξεχύθηκε στις 28/2. Γεγονός είναι, ότι το σύνολο των δυνάμεων με αναφορά στην Αριστερά, τοποθετήθηκαν για την αναγκαιότητα της συνέχισης … έως και

• ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΚΟΡΟΪΔΙΑ, ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ
• ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Οι κοσμοπλημμύρες στις 26 Γενάρη και στις 28 Φλεβάρη  καταγγελίας του εγκλήματος στα Τέμπη, ήταν ταυτόχρονα εκδήλωση στους δρόμους της γενικευμένης οργής των εργαζομένων. Οργής λόγω της  ασφυξίας που τους προκαλεί η λεηλασία των μισθών, οι

Ν’ αποκτήσει υπόσταση η πάλη των λαών

Πάλη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς

Όχι δαπάνες για τον πόλεμο

Οι ιμπεριαλιστές μιλούν για ειρήνη την ίδια ώρα που ετοιμάζουν τους επόμενους γύρους πολεμικών ανθρωποσφαγείων. Ο “πρωταγωνιστής της Ειρήνης” στην Ουκρανία διαπραγματεύεται εναντίον όλων στη βάση της ισχύος του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Θέλει τις σπάνιες γαίες, αλλά

Ακόμα ένας εργάτης θυσίασε τη ζωή του για να βγει το μεροκάματο. Αυτή τη φορά ένας 70χρονος(!) οικοδόμος καθώς δούλευε σε σκαλωσιά οικοδομής σε ένα χωριό της Φωκίδας έπεσε και έχασε τη ζωή του. Η πολιτική όλα στο κεφάλαιο όλα για το κεφάλαιο που υπηρετείται από όλες τις κυβερνήσεις έχει διαλύσει το δικαίωμα των εργαζομένων σε μια

Η βάση της δύσκολης πραγματικότητας που ζουν δισεκατομμύρια μαζών σε όλο το πλανήτη είναι πως, η ταξική πάλη, που δε σταματά ούτε με εξαγγελίες ούτε με διαταγές και νόμους, διεξάγεται με πολύ αρνητικούς όρους για τους λαούς. Μάλιστα, ιδιαίτερα στην πολύ αρνητική αυτή συγκυρία, με τις ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και κόντρες παροξυμμένες, με δοσμένη τη βαθιά αθεράπευτη κρίση του συστήματος, η

Στους δρόμους λαέ μπορείς να τους νικήσεις. Αυτό νιώσαμε όλοι όταν στις 28/02 επαναλήφθηκαν ακόμα μεγαλύτερες κοσμοπλημμύρες από την 26/01 Αυτή η αίσθηση είναι αλήθεια πως θέλει πολύ δρόμο αγώνα, για να γίνει ξανά βεβαιότητα στην νεολαία και στον κόσμο της δουλειάς. Χρειάζονται μεγάλες προσπάθειες για να υπάρξουν νίκες. Για να παραχθούν αποτελέσματα και να διαφοροποιηθούν οι συσχετισμοί.

Είναι ωστόσο

Δύο  χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη σμίγουμε στους ίδιους δρόμους του αγώνα που κατά χιλιάδες σ’ όλη τη χώρα σμίξαμε και στις 17 Νοέμβρη και στην απεργία στις 20 του Νοέμβρη και στις κοσμοπλημμυρισμένες πλατείες και δρόμους στις 26 Γενάρη. Σμίγουμε στον αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης που (με μοναδικό κίνητρο της κίνησής του το κέρδος) απαξιώνει τις