Εκπαίδευση

Δεν περιμέναμε τις δηλώσεις της νέας – μετά τον ανασχηματισμό- υπουργού παιδείας Ζαχαράκη, ούτε ακόμα τις δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού Μητσοτάκη για να αντιληφθούμε πως είναι μεγάλο στοίχημα (και αυτής) της κυβέρνησης να κατοχυρωθεί η αξιολόγηση στο δημόσιο, ιδιαίτερα στους εκπαιδευτικούς. Δεκαετίες τώρα, με όποια εναλλαγή στο τιμόνι της διακυβέρνησης, αποτελούσε στοίχημα για την αστική τάξη, το σύστημα,

Από τη μια, η κοσμοπλημμύρα και οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις του λαού μας , με αφορμή τα Τέμπη, με αιτία την επελαύνουσα βαρβαρότητα και την απαξίωση της ζωής του.
Από την άλλη, η μεθόδευση απόλυσης-δυνητική αργία της εκπαιδευτικού Χρύσας Χοτζόγλου καθώς και τα χιλιάδες πειθαρχικά και οι επερχόμενες διώξεις για όσους δεν συμμορφώνονται με την αντιλαϊκή-αντεργατική πολιτική κυβέρνησης-κεφάλαιο.

Ενόψει της πανεργατικής απεργίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στις 28 Φλεβάρη,  δύο χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι θα βγουν στον δρόμο να διαδηλώσουν και να απαιτήσουν δικαίωση για ένα έγκλημα που αφορά όλους μας. Όσο εξελίσσεται αυτή η υπόθεση με νέα στοιχεία και αποκαλύψεις άλλο τόσο ο κόσμος κατανοεί περαιτέρω το βάθος της συγκάλυψης απ’όλο

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία (όπως αυτά καταγράφονται στο «ΒΗΜΑ»), η αύξηση των ενοικίων από το 2017 ως τη χρονιά που μας πέρασε, αγγίζει ως και το 100%, με την τάση αυτή να καταγράφεται και στις, μόνο κατ’ όνομα πλέον, φθηνές γειτονιές. Αποτέλεσμα είναι, κατά μέσο όρο τα ενοίκια να φτάνουν να απαιτούν ως και έναν ολόκληρο μισθό. Το ολοένα και

Η κυβέρνηση με το νέο έτος άνοιξε κι’άλλο την πολιτική της βεντάλια παρουσιάζοντας τα Ωνάσεια Σχολεία. Μετατρέπει 22 υπάρχοντα Γυμνάσια και Λύκεια σε Δημόσια Ωνάσεια και μάλιστα δε διστάζει να μας ενημερώσει ότι η επιλογή αυτών των σχολείων έγινε σε περιοχές της χώρας που αντιμετωπίζουν κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις. Ξέχασε βέβαια να μας πει ποιος τις δημιουργεί αυτές τις προκλήσεις.

Η ταξική πολιτική του συστήματος έχει ως στόχο και τη σπουδάζουσα νεολαία, τα παιδιά εκείνα από τα λαϊκά στρώματα των οποίων οι γονείς αγωνίζονται καθημερινά για να «βγάλουν το μήνα», για μεγάλο μέρος των οποίων η «φοιτητική ζωή» με όρους ελεύθερου χρόνου για πολύπλευρη ανάπτυξη και εξέλιξη δεν αποτελεί παρά όνειρο απατηλό. Η πραγματικότητα που βιώνει ο μέσος φοιτητής σήμερα